*زرتشتیان به قدری به رخ ما می کشند که در دینشان به صداقت، فراوان سفارش شده که گویی گوی سبقت را از اسلام ربوده اند.
آیات و احادیث در مورد «راستگویی» و «سرزنش دروغگویی» بسیار زیاد است. در اینجا برای هر یک از این دو موضوع، تنها به ذکر ده سفارش بسنده می کنم. جا دارد زرتشتیان عزیز نیز برای هریک از این دو موضوع، سفارش ها از کتاب های اصلی خود (با ذکر منبع) ذکر کنند تا ببینیم در کدام دین بیشتر سفارش به صداقت شده است. طبیعی است که اگر کتابهای خود نقل کردند من باز هم از اسلام خواهم افزود.

راستگویی
ـ قرآن کریم: یا أیُّها الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ. (توبه، آیه 119)
اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از خدا بترسید و با راستگویان باشید.

ـ قرآن کریم: هذا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ. (مائده، آیه 119)
این روز (قیامت) روزی است که راستگویی راستگویان برایشان سودمند است.

ـ رسولُ اللّهِ(ص): علَیکُم بالصِّدقِ؛ فإنّهُ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ. (تاریخ بغداد، ج 11، ص 82)
بر شما باد راستى که آن درى از درهاى بهشت است.

ـ امام على(ع): الصِّدقُ کَمالُ النُّبلِ. (غرر الحکم، ح 1056)
راستى، کمال بزرگوارى است.

ـ امام على(ع): الصِّدقُ خَیرُ القَولِ. (غرر الحکم، ح 304)
راستى، بهترین سخن است.

ـ امام على(ع): الصِّدقُ صَلاحُ کُلِّ شی‏ءٍ، الکِذبُ فَسادُ کُلِّ شَی‏ءٍ. (غرر الحکم، ح 1115)
راستى، مایه درستى هر چیزى است؛ دروغ، مایه تباهى هر چیزى است.

ـ امام باقر(ع): تَعَلَّمُوا الصِّدقَ قَبلَ الحَدیثِ. (کافی، ج 2، ص 104، ح 4)
پیش از سخن گفتن، راستگویى را بیاموزید.

ـ امام على(ع): الإیمانُ أن تُؤثِر الصِّدقَ حیثُ یَضُرُّکَ، على الکِذبِ حیثُ یَنفَعُکَ. (نهج البلاغه، حکمت 458)
ایمان آن است که راستى را، اگر چه به زیانت باشد، بر دروغ، گر چه به سودت باشد، ترجیح دهى.

ـ امام على(ع): الصِّدقُ أقوى دَعائمِ الإیمانِ. (غرر الحکم، ح 1579)
راستى، محکمترین ستون ایمان است.

ـ امام على(ع): الصِّدقُ رَأسُ الإیمانِ، و زَینُ الإنسانِ. (غرر الحکم، ح 1993)
راستى، سر آمد ایمان و زیور انسان است.

سرزنش دروغگویی
ـ قرآن کریم: اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ. (حجّ، آیه 30)
از سخن دروغ اجتناب ورزید.

ـ قرآن کریم: إنَّما یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْکاذِبُونَ». (نحل، آیه 105)
تنها کسانى دروغ پردازى مى‏کنند، که به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود دروغ گویانند.

ـ رسولُ اللّهِ(ص): إیّاکُم و الکذبَ؛ فإنّهُ یَهدی إلَى الفُجورِ، و هُما فی النّارِ. (الترغیب و الترهیب، ج 3، ص 592، ح 12)
از دروغ بپرهیزید؛ زیرا دروغ به گناه و انحراف از حق مى‏کشاند و هر دوى آنها در آتشند.

ـ رسولُ اللّهِ(ص): إذا کَذَبَ العَبدُ تَباعَدَ المَلَکُ عَنهُ مِیلًا، مِن نَتْنِ ما جاءَ بهِ. (الترغیب و الترهیب، ج 3، ص 597، ح 30)
هر گاه بنده دروغ بگوید، از بوى گندى که پدید آورده است فرشته یک میل از او دور مى‏شود.

ـ رسولُ اللّهِ(ص): کَبُرَت خِیانَةً أن تُحَدِّثَ أخاکَ حَدیثا هُو لکَ مُصَدِّقٌ و أنتَ بهِ کاذِبٌ. (تنبیه الخواطر، ج 1، ص 114)
خیانت بزرگى است که به برادرت سخنى بگویى که او سخن تو را راست بداند در حالى که تو دروغ گفته باشى.

ـ امام على(ع): أعظَمُ الخَطایا عندَ اللّهِ اللِّسانُ الکَذوبُ. (المحجّة البیضاء، ج 5، ص 243)
بزرگترین خطاها (گناهان) نزد خداوند، زبان دروغگوست.

ـ امام على(ع): شَرُّ القَولِ الکذبُ. (نهج البلاغه، خطبه: 84)
بدترین سخن، دروغ است.

ـ امام کاظم(ع): إنّ العاقِلَ لا یَکذِبُ و إن کانَ فیهِ هَواهُ. (بحار الأنوار، ج 78، ص 305، ح 1)
خردمند دروغ نمى‏گوید، اگر چه منافع او در آن باشد.

ـ امام على(ع): أقبَحُ الخلائقِ الکذبُ. (غرر الحکم، ح 2855)
زشت‏ترین خویها دروغگویى است.

ـ امام على(ع): لا شِیمَةَ أقبَحُ مِن الکذبِ. (غرر الحکم، ح 10634)
خصلتى زشت‏تر از دروغگویى نیست.